Ebru Sanatı hakkında yaşanmış bir hikaye..
EBRU SANATÇI OLDU
Serpil öğretmen sınıfa girdi,çocuklarla selamlaştı.Yüzünde gülümseme,gözlerinde ışıltı vardı.Çantasını öğretmen masasının üstüne koydu ve öğrencilere döndü:
-Çocuklar,size bir sürprizim olacak!
Cihan:
-Zaten ben anlamıştım öğretmenim.
Serpil öğretmen:
-Nasıl anlamıştın Cihan?
Cihan:
-Sınıfa gülümseyerek girişinizden.
Serpil öğretmen:
- Başka günler asık suratla mı giriyorum sınıfa?
Cihan:
-Hayır öğretmenim,öyle demek istemedim.
Serpil öğretmen:
-Anlaşıldı,demek ki yüz ifadem beni ele verdi.
İpek:
-Öğretmenim,sürprizinizi merak etmeye başladım.
Serpil öğretmen:
-Merak ve heyecan olmazsa sürprizin bir önemi kalmaz ki…
Barış:
-_Lütfen öğretmenim,daha fazla meraklandırmayın bizi!
Serpil öğretmen:
-Tamam tamam,sizi daha fazla meraklandırmayayım.Cuma günü bir sanat derneğine geziye gideceğiz.Ebru sanatı hakkında bilgi sahibi olacağız,örnek çalışmaları inceleyeceğiz.
Ebru:
-Yaşasın,benim sanatımı öğreneceğiz!
Serpil öğretmen:
-Evet çocuklar,Ebru arkadaşınız,adını bir sanat dalından almış.Ebrunun nasıl bir sanat dalı olduğunu öğreneceğiz. Ancak sizden bir şey isteyeceğim.
Ebru:
-İsteyin öğretmenim,isteyin!
Serpil öğretmen:
-Teşekkür ederim Ebru,artık heyecanını yenersen sevinirim.(Öğretmen sınıfa döndü)Dernekteki görevlilere sormak için sorular hazırlayın.
Öğrenciler büyük bir heyecanla Cuma gününün gelmesini beklemeye başladılar.Duvarları ve hayallerini ebru sanatını süsleyen ebru sanatını yakından tanımaktan daha güzel ne olabilirdi ki… Nihayet beklenen gün geldi.Okulun üç sokak ilerisindeki sanat derneğine yürüyerek gittiler.Dar merdivenlerden ikinci kata çıktılar.Dört tane yetkili merdivenlerin başında güler yüzle onları karşıladılar.Kolonya ve çikolata ikram edip adlarını sorarak her biriyle ayrı ayrı tanıştılar.Ebru’nun adı oldukça ilgilerini çekti.”Ebru sen sanatçı mı olmaya geldin?Ne kadar güzel adın varmış senin!”dediler.Daha sonra ebru sanatçısı olan bayanla,çalışmaların yapıldığı salona geçtiler.Büyükçe bir masanın etrafında toplandılar.Sanatçı,ebru sanatı hakkında biraz bilgi verdikten sonra,örnek çalışmalar yapmaya başladı.Birbirinden güzel çalışmaları büyük bir hayranlıkla izlediler. Sanatçı bayan:”Ebru,sen de denemek ister misin?diye sordu.Ebru,güzel bir kırmızı gül yapmak için boyayı suya damlattı.Arkadaşları onu coşkulu bir şekilde alkışladılar.Sanatçı bayan:”Ebru Sanatçı Oldu.”dedi.Tüm öğrenciler,diledikleri renkleri kullanarak,teknedeki suya boyaları damlattılar.Sanatçı,kağıdı tekneye serdi ve kaldırdı.Böylece güzel bir ebru çalışması yaptılar. Yaptıklarına kendileri bile inanamadılar. Sanatçı,öğrencilerin sordukları tüm soruları cevapladı.Gerekli gördükleri açıklamalaı yanlarında getirdikler not defterlerine not ettiler. Yapılan çalışmaları sınıf annesi olan Suna’nın annesi,çerçeveletmiş olarak sınıfa getirdi.Sınıfça yaptıkları çalışmayı Ebru’ya göndermişlerdi.Altına da “Ebru Sanatçı Oldu”yazmışlardı.
Ebru:
-Gözlerime inanmıyorum,ne kadar harika!diye sevincini ifade etti.
Diğerlerini sınıfın bulunduğu koridora astılar.Pek de güzel oldu.Okuldaki diğer öğrenciler gelip hayranlıkla incelediler.Belli etmemeye çalıştılar ama kıskandıkları halleriden belliydi. Ebru,Suna’nın annesine teşekkür etti.Okul çıkışı kendisine gönderilen ebru çalışmasıyla birlikte eve gitti.Annesi,babası ve kardeşi çok mutlu oldular.Hep birlikte ebru çalışmasının altındaki yazıyı okudular:”Ebru Sanatçı Oldu” Ebru çalışmasını Ebru’nun odasına,hatta yatağının başına astılar. O günden sonra Ebru,sanatçı olamadı belki ama ebru sanatına karşı büyük ilgi duydu.
İsmail Malatya'ya bu hikayesi için teşekkür ederiz..
